Maren Stoffels lijkt als schrijfster een andere weg
te zijn ingeslagen. Na een reeks enigszins brave verhalen voor leerlingen in de
brugklassen (en dan vooral meisjes) richt ze zich nu met het schrijven van
thrillers op een oudere doelgroep. Vorig jaar verscheen van haar Escape room (Leopold, 2017),
een spannende geschiedenis over een groepje jongeren dat moet zien te
ontsnappen uit een escape room. Wat ze niet weten is dat degene die hen opsluit
vast van plan is hen niet te laten gaan. Een van de vrienden is het doelwit.
Fright night, het nieuwste boek van Stoffels, lijkt
qua onderwerp en opzet wel heel erg op Escape room. Wederom een vriendengroep
die zich opgeeft voor een gezelschapsspel, een evenement met een duister
randje. Deze keer een nachtelijk spel, geregisseerd door acteurs die volgens
een vooropgezet plan de deelnemers de stuipen op het lijf jagen. Alleen door
het uitspreken van een vooraf gedeeld codewoord kan het spel worden afgebroken.
De uitdaging is dat dit moment zo lang mogelijk wordt uitgesteld.
Dylan, Quin en Sofia geven zich als vrienden op voor
het griezelig uitje. Samen met Martijn
en Neele, twee onbekenden waarmee het snel klikt, vormen ze een team dat
deelneemt aan de fright night. Van twee van de acteurs, Reza en Sandy, komt de
lezer aan de weet dat zij een verborgen agenda hebben. Zij zijn niet enkel uit
op het vermaken van de gasten. Hun levens blijken gaandeweg het verhaal op een
verrassende manier te zijn verbonden met dat van de leden van de vriendengroep.
Een van hen zal de fright night niet overleven.
Evenals in Escape room wisselt Stoffels per
hoofdstuk van perspectief, vertelt ze het verhaal vanuit meerdere personages.
Langzaam maar zeker geeft zij brokjes informatie vrij die de lezer meer inzicht
geven in het verleden van Dylan. Hij blijkt het slachtoffer te zijn van een
moeder die fingeert dat haar kind ziek is en voor hem herhaaldelijk medische
hulp zocht: het Münchhausen-by-proxysyndroom. Het zorgde niet alleen voor de
nodige spanningen in het gezin, maar dreef ook Dylan en zijn broer uit elkaar.
Het voortdurend veranderen van perspectief, samen
ook met de cursief gedrukte terugblikken, dragen in belangrijke mate bij aan
het oplopen van de spanning in een verhaal met een onverwachte plot.
Een goed
verhaal waaraan lezers van veertien jaar en ouders zeker veel plezier zullen
beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten