(Lemniscaat, 2016)
Soms doet mijn buik pijn als ik aan mijn moeder denk, en aan hoe anders alles zou zijn als papa's verliefde blikken voor haar waren bestemd. Maar zoals Dr. Elizabeth Mos- Covich me duidelijk heeft gemaakt: ik moet niet in het verleden blijven hangen. Caroline maakt mijn vader gelukkig, en dat is goed.
En het beste is dat ze een dochter heeft. Ze heet Ashley en is een jaar ouder dan ik. Ik heb Ashley nog maar een paar keer ontmoet. Ze is erg mooi, maar ik denk ook dat er iets mis is met haar oren, want als ik een gesprekje probeer aan te knopen, loopt ze altijd weg of zet ze het geluid van de televisie heel hard.
Misschien is ze gewoon verlegen.
En nu trekken we bij hen in.
Ashley en Stewart zijn twee tieners die elkaar normaal gesproken niet zouden tegenkomen. Stewart, dertien jaar en hoogbegaafd, is sociaal gesproken - laten we het voorzichtig zeggen - wat onhandig. De veertienjarige Ashley daarentegen is de populaire (en niet bepaald aardige) beauty queen van school, die, behalve de sociale contacten die ze er heeft, werkelijk niets met school en studeren heeft.
Zij kan zich dan ook geen grotere ramp voorstellen dan dat Stewart en zijn vader bij haar en haar moeder in huis trekken. Terwijl Stewart het eigenlijk wel leuk vindt dat hij zo'n grote zus krijgt (hoewel dat het verlies van zijn moeder niet verzacht).
Alsof het allemaal al niet moeilijk genoeg is, wordt Ashleys bestaan helemaal omgegooid als haar droomvriendje een heel andere jongen blijkt te zijn dan ze zich had voorgesteld, en haar grote geheim uitkomt: haar ouders zijn gescheiden omdat haar vader homoseksueel is. Haar leven is voorbij, denkt ze. Maar dan heeft ze buiten Stewart gerekend!
Susin Nielsen vertelt het verhaal van Ashley en Stewart door hun beider ogen, ieder met hun eigen stem. Het geeft de geschiedenis een extra dimensie, maakt het mogelijk dat je uitstekend kunt meeleven met beide hoofdpersonen. De schrijfster besteedt de nodige aandacht aan de gedachten en de gevoelens van de verhaalfiguren die zo echt lijken te gaan leven, als het ware los komen van het papier. Nielsen schiet hier en daar wel wat door in haar beschrijvingen en dat haalt op dergelijke momenten de vaart uit het verhaal. Dat maakt ze dan weer goed met haar dikwijls voortreffelijk geschreven dialogen, scherp, levendig en voor tieners zeker herkenbaar. Mede ook dankzij het wisselend perspectief en niet in de laatste plaats het boeiende thema is Wij zijn allemaal moleculen absoluut een geslaagd verhaal waarvan opgroeiende jongeren van dertien jaar en ouder zeker zullen genieten.
Nielsen wilde altijd schrijfster worden. Ze werkte voor de Canadese televisie en had daar een aandeel in veel series. Wij zijn allemaal moleculen (We are all made of molecules) werd in Canada lovend ontvangen en het is haar eerste boek bij de Rotterdamse uitgever Lemniscaat.
Besprekingen van Rob van Veen van boeken voor jongeren van twaalf jaar en ouder.
donderdag 23 februari 2017
Jelmer Soes - Lichaam van licht
(Querido, 2016)
Met enige regelmaat
verschijnen er bij Kinderboeken Uitgeverij Querido titels in de serie Slash. Het zijn boeken van
dikwijls gerenommeerde schrijvers, geschreven op basis van het waargebeurde
levensverhaal van een bijzondere jongere. Auteur en jongere werken
daarbij heel nauw samen, de een als ‘verteller’, de ander als schrijver. Beide
namen staan op het omslag, met een grote Slash ertussen.
De reeks is ooit bedacht
door Edward van de Vendel. Hij deed in 2008 de aftrap met De
gelukvinder (2009 Glazen
Globe, 2010 Jenny
Smelik-IBBY prijs) samen met Anoush Elman. Daarna volgden nieuwe verhalen,
onder meer van Mirjam Oldenhave en Cynthia van Eck, Anke Kranendonk en Lieke
Kranendonk, Bibi Dumon Tak en Castel. Per jaar verschijnen er twee of drie
nieuwe titels.
Het nieuwste boek in de
Slashreeks is Lichaam van
licht. Jelmer Soes heeft zich in de voorbereiding op dit verhaal gestort in
de wereld van de gameverslaving. Hij ontdekte al snel dat het best lastig was
een jongere te vinden die hierover wilde praten. Daarom ontstond zijn verhaal
uiteindelijk niet vanuit één persoon, maar van meerdere: een ‘anonymous’,
waarin zijn samengebracht de (ex-) gamers die hij ontmoette, aangevuld met
delen van zichzelf. Zij kregen samen een gezicht in de persoon van de fictieve
verhaalfiguur Jonas en diens game-character Sanoj.
Het verhaal vertelt hoe
Jonas tijdens zijn studentenleven steeds meer tijd besteedt aan het gamen en in
toenemende mate gefascineerd raakt door de virtuele wereld van The Rift, de
thuisbasis van Sanoj. Zijn studie raakt volledig op het tweede plan. Jonas komt
niet meer thuis en liegen wordt zijn tweede natuur met slechts één doel: door
kunnen gaan met gamen. Een doorbraak als profgamer zo zou maar kunnen. Waarom
zou hij ’s nachts nog slapen?
Jelmer
Soes publiceerde jeugdpoëzie in bloemlezingen. Naast dichter is hij
toneelschrijver, redacteur/corrector, recensent en schrijfdocent. In 2012
verscheen van hem bij Gottmer Risk.
Lichaam van licht is
een boeiend, vlot geschreven verhaal dat aanleiding kan geven tot een levendige
discussie in de klas over de gevaren rond gamen.
Erna Sassen - Er is geen vorm waarin ik pas
(Leopold - 2017)
Erna Sassen schrijft
ook voor jonge kinderen, maar ze bewees al eerder haar vorm met name te hebben
gevonden in het schrijven van verhalen voor adolescenten. Zo verscheen van haar in 2014 Kom niet dichterbij, net als Er is geen vorm waarin ik pas een
geschiedenis over een verstoorde liefdesrelatie. En vijf jaar eerder deed ze
van zich spreken met Dit is geen dagboek
(Leopold, 2009, genomineerd voor de Dioraphte
Jongerenliteratuurprijs en Deutscher
Jugendliteraturpreis), een indringend verhaal over de zwaar depressieve
Boudewijn die rouwt na het overlijden van zijn moeder en een uitlaatklep vindt
in het luisteren naar klassieke muziek en het schrijven in een dagboek.
De
zeventienjarige Tessel stort compleet in wanneer er een einde komt aan haar
relatie met haar docent Nederlands Parcival. Tessel , leerling in de vijfde
klas van het vwo, bracht buiten schooltijd veel tijd door met P, zoals ze de
leraar noemt. Als zijn persoonlijke assistente reisden ze samen het land door met
diens cabaretvoorstelling. In die tijd
ontwikkelde Tessel steeds meer gevoelens voor de getrouwde man, veel meer dan
ze zelf durft toe te geven.
Tessel
belandt in een burn-out, weet zich absoluut geen raad met zichzelf. In deze
depressieve, miserabele gemoedstoestand ontmoet ze min of meer bij toeval Evelien die nog maar kort geleden haar
zestienjarige dochter Sanne moest loslaten na een oneerlijke strijd tegen
kanker.
Het zijn de openhartige,
dikwijls confronterende gesprekken met Evelien die ervoor zorgen dat de
perfectionistisch ingestelde Tessel geleidelijk een andere kijk ontwikkelt op
alle gebeurtenissen, op de niet beantwoorde liefde van P. Op haar beurt lijkt
ook Evelien troost te putten uit de omgang met Tessel, helpt het haar in de
verwerking van het rouwproces om haar overleden dochter.
Het verhaal
is geheel geschreven vanuit Tessel en dat maakt dat je je als lezer goed kunt
identificeren met de hoofdpersoon die als opgroeiende puber worstelt met haar
gevoelens en langzaam maar zeker haar zelfvertrouwen hervindt.
Sassen
slaagt erin Tessel met al haar onzekerheden geloofwaardig neer te zetten. Ze
geeft een goed uitgewerkt psychologisch portret van de hoofdpersoon en het is
onvermijdelijk dat haar authentieke schrijfstijl, gekoppeld aan het dramatische
onderwerp, de lezer raakt.
Jenny Valentine - Door het vuur
(Luitingh-Sijthoff, 2016)
Echt een aanrader voor de meer
ervaren lezers van veertien jaar en ouder.
Ga voor meer besprekingen naar www.eenboekjeopen.nl.
Iris
heeft enkel nog gevoelens van diepe minachting voor haar ouders. Haar moeder,
een levende barbiepop en haar stiefvader, een mislukte soapacteur, staan haar
enorm tegen. Lang geleden, toen Iris nog een klein meisje was, verdween haar
biologische vader Ernest uit haar leven.
Maar
dan brengt een onverwacht bericht hen weer samen: de schatrijke Ernest ligt op
sterven en hij wil zijn dochter maar wat graag nog één keer zien. Iris’ moeder
ruikt geld, maar ze weet niet dat haar ex en haar dochter een groot geheim met
zich meedragen…
Groots
is Valentine in de wijze waarop ze de bijzondere, totaal verschillende verhaalfiguren
beschrijft en los laat komen van het papier. Het zijn, evenals in haar eerdere
werk mensen, dikwijls door het leven getekend.
Zo
is daar in Door het vuur de
eigenzinnige Iris met haar fascinatie voor vuur waarmee ze zichzelf als het
ware zuivert van nare gevoelens en gedachten.
Haar
vriend Thurston, een zwerver en levenskunstenaar, die niet van plan is zich aan
te passen aan de algemeen geldende omgangs- en gedragsvormen.
Hannah,
Iris’ alcoholistische en egoïstische moeder, die als een aasgier wacht op het
overlijden van haar ex met slecht één reden: het opeisen van diens fortuin.
Ook
stilistisch valt er veel te genieten in dit meesterlijk geschreven verhaal over
hebzucht, liefde en verraad.
We
kenden de auteur al van onder meer Op
zoek naar Violet Park (Moon,
2009), Mierenkolonie (Moon, 2010) en Het dubbelleven van Cassiel Roadnight
(Moon, 2011), boeken voor jongeren van veertien jaar en ouder die destijds stuk
voor stuk uitstekend werden beoordeeld. Zo won Op zoek naar Violet Park in 2007 de Guardian Children’s Fiction Prize, een belangrijke Engelse prijs
voor het beste jeugdboek, vergelijkbaar met onze Griffel.
Ga voor meer besprekingen naar www.eenboekjeopen.nl.
Esther Sprikkelman - Bijenvader
(Lemniscaat - 2017)
Esther
Sprikkelman was zangeres en liedjesschrijver. Met haar band reisde ze door
Europa en Amerika. Nu is ze tekstschrijver en docent Nederlands op een
hogeschool. Het liefst leest ze gedichten voor, schrijft en regisseert ze
schoolmusicals.
Zomer 1985.
Hoofdpersoon Johanne is met haar kunstzinnige moeder Kat en haar broertje Paulie
verhuisd vanuit de grote stad Utrecht naar Warsum, een klein dorp in het oosten
van het land. Daar ontmoet ze de zoon van de plaatselijke snackbarhouder, de
onweerstaanbare Henrico.
Het
liefdesgeluk is echter geen lang leven beschoren. Door een ongeluk raakt
Henrico in coma. Johanne is bang dat hij zich niets zal herinneren van hun tijd
samen en ze besluit daarom – voor het geval hij wakker wordt - zijn geheugen op
te frissen middels het afspelen van ingesproken cassettebandjes over de lange,
broeierige zomer die volgde op hun eerste ontmoeting. Over Henrico’s vrienden,
de knappe Dora en haar strenggelovige familie. Over buurman Lomme en zijn bijenkasten
waardoor Paulie geïntrigeerd raakt. En over de geheimen die de dorpsbewoners en
families met elkaar verbinden.
Debutante
Sprikkelman kiest voor een manier van vertellen waarbij ze via terugblikken
verhaalt over de zinderende zomer die volgde op de eerste ontmoeting tussen de
hoofdpersoon en Henrico. Vanaf de eerste blik in de snackbar (‘Ik doe mijn best
door te ademen, maar ik denk dat je zag dat ik schrok. Ja, toch?’) tot aan de
rampzalige dag waarop Henrico in het ziekenhuis belandt.
Muziek, voornamelijk
uit de jaren tachtig, speelt een voorname rol in deze interessante
liefdesgeschiedenis die de lezer langzaam maar zeker meevoert naar een
tragische climax, een slot dat je nog lang bijblijft. Een knap geconstrueerde roman die smaakt naar
meer.
Hopelijk gaan we in de toekomst nog meer mooie verhalen lezen
van Sprikkelman.
Tjibbe Veldkamp - De lovebus
(Querido - 2017)
Op zaterdagavond 7 februari 1976 werden in
Medum en omgeving twee mensen vermoord, er viel één zwaargewonde en acht
personen hadden medische zorg nodig voor lichtere verwondingen. Al dat geweld
draaide om seks.
Dit is het verhaal van die avond.
Aldus de
openingszinnen van De lovebus. Wat
volgt is één lange terugblik waarin we, beschreven door de ogen van vier
verschillende verhaalfiguren, lezen over
de gebeurtenissen die uiteindelijk leidden tot de climax van dit nieuwste boek
van Tjibbe Veldkamp, zijn eerste verhaal
overigens voor jongeren van vijftien jaar en ouder.
De
geschiedenis speelt dus in de jaren zeventig en is geheel gesitueerd op het
Groningse platteland waar bar-dancing Boerema het uitgaanscentrum is voor de
jeugd die de bloemetjes wil buitenzetten.
Voor wie
meer wil dan alleen een avondje muziek en drank in de dorpsdiscotheek is er de
lovebus, een oude verbouwde Amerikaanse bus voor intieme seks. Te boeken voor
dertig gulden per half uur via J.J.
Cathelijn
heeft de bus gereserveerd maar ze is nog op zoek naar een partner. Tammo verlangt
naar een meisje dat ‘kerelsgek’ is, zo een die niet vies is van ongeremde seks.
En dan is daar de verliefde Mina die tot haar verbijstering vaststelt dat de
jongen die ze aanbidt een onbekend meisje het hof maakt. Zie hier de hoofdpersonen
en de ingrediënten voor een broeierige
avond die zijn slotakkoord beleeft in een dubbele moord.
De schrijver
speelt met de tijd en wisselt voortdurend van perspectief. Psychologisch zit
dat alles knap en doordacht in elkaar, maar als lezer moet je wel bij de les
blijven. Veldkamp zegt hierover in een interview met zijn uitgever:
‘Als lezer ben ik niet altijd dol op een
wisseling van perspectief. Het mag een handig trucje zijn om spanning mee op te
bouwen, maar als je niet oppast werkt het storend, omdat een perspectiefwissel
snelt voelt als een onwelkome onderbreking van het verhaal. Ik heb me dus wel
drie keer bedacht. Wat uiteindelijk de doorslag gaf, was dat ik als lezer wel
dol ben op wendingen die wat je dacht te weten in een nieuw licht zetten.
Daarbij kan een wisseling van perspectief natuurlijk goed van pas komen. Dat was
wat me voor ogen stond.’
Groninger Veldkamp
zelf was in februari 1976 nog maar dertien jaar oud. Te jong voor de disco.
Maar oud genoeg om elke week Toppop te kijken en een levenslange interesse voor
de jaren zeventig op te lopen. Naar zijn zeggen is dit verhaal ontstaan na een
visioen en heeft hij zeven jaar lang gewerkt aan De lovebus. Evenals Tiffany
Dop (Lemniscaat,2009) een fascinerende geschiedenis waar Veldkamp een
heftig onderwerp bepaald niet schuwt. Zijn directe, bijna filmische manier van
vertellen lijkt inmiddels te behoren tot
zijn handelsmerk en geeft het verhaal extra cachet. Gelardeerd met een dosis
expliciete seks zal dit boek bij veel jongeren zeker in de smaak vallen.
Abonneren op:
Posts (Atom)