Tiffany Dop
verscheen voor het eerst in 2009 bij Lemniscaat. De auteur, Tjibbe Veldkamp,
won er een jaar later een Zilveren Griffel mee.
Onlangs
verscheen bij dezelfde uitgever een herziene uitgave van deze onvergetelijke
geschiedenis, gehuld in een eigentijds jasje. De illustratie van Erik Faas met daarop
het silhouet van een stoer meisje dat met gebalde vuist laat weten dat ze de
hele wereld aan kan, past stukken beter bij het verhaal dan de nogal zoetsappige
foto op het omslag van de eerste editie.
Geen makkelijk leven
De
eerste zinnen van het boek trekken de lezer onmiddellijk in het verhaal.
Ik was dertien en wilde een baby. Ik trok de deur van de flat
achter me dicht en dacht: als ik straks thuiskom ben ik zwanger. (…) Ik had
nooit geweten dat ik dat wilde. Eigenlijk was het ook niks voor mij. Ook
kinderen die niet zelf met mij gevochten hadden, kenden mijn naam: Tiffany Dop,
bats veur de kop. (p. 5)
Tiffany Dop heeft
bepaald geen makkelijk leven. Sheila, haar moeder, ontvangt in haar flat mannen
en bedrijft tegen betaling met hen de liefde. Zij bekommert zich nauwelijks om
haar kinderen. Tiffany heeft nog twee criminele halfbroertjes, Danny en Bruce,
die hun zus respecteren vanwege het feit dat ze behoorlijk van zich af kan
slaan. Daaraan ontleent Tiffany ook haar bijnaam: ‘bats veur de kop’. Tiffany is
rijk. In een bergplaats bewaart ze een trommel met daarin een dikke
vierenveertighonderd euro. Ze heeft het geld in het grootste geheim geërfd van
juf Daan van de basisschool en gebruikt het zonder argwaan te wekken voor
onvoorziene uitgaven. Nadat Tiffany in een winkelgebied op uitnodiging van een
vreemde vrouw even haar kindje heeft mogen vasthouden, wordt ze overvallen door
een gelukzalig gevoel:
Ineens snapte ik wat ik had. Ik voelde liefde. (p. 21)
Tiffany weet het
zeker. Het hebben van een eigen kind zal haar gelukkig maken en zo uitzicht
bieden op een beter leven. Ze gaat daarom op zoek naar een man die haar zwanger
kan maken. Ze schaft kleren aan die haar vrouwelijker maken en maakt Sheila
wijs dat ze die gestolen heeft. In de bibliotheek ontmoet ze Olivier. Hij is
niet bereid aan haar kinderwens mee te werken, maar wil wel bemiddelen. Voor
een bedrag van drieëndertig euro vijfennegentig zal hij een relatie inschakelen.
Tiffany doet er echter verstandig aan deze ‘seksmachine’ te bezoeken op het
moment dat ze in haar menstruele cyclus het meest vruchtbaar is. Tot die tijd doet
de nieuwe Tiffany Dop alvast van zich spreken. Ze is veel rustiger en ze bekommert
zich zowaar om Danny die zijn pols heeft gebroken. Ook betaalt ze een zekere
Harris Boerema de forse schuld van haar ondergedoken broers terug. Ondertussen
meent Sheila dat haar dochter de hoer uithangt en ze wil daar maar al te graag
van meeprofiteren. Op de dag dat Tiffany het meest vruchtbaar is, blijkt haar
seksdate op niets uit te lopen. Olivier heeft haar bewust misleid om haar zo te
behoeden voor een mogelijke zwangerschap.
Tiffany belandt op het politiebureau waar haar broers worden verhoord omdat die
Harris hebben mishandeld. Inmiddels weet Sheila dat Tiffany beschikt over veel
geld en ze eist ‘haar deel’ op. Als Tiffany weigert, sluit ze haar op en eist
dat ze haar betaalt door zichzelf te prostitueren. Zodra een eerste man zich
meldt, slaat Tiffany haar moeder neer en gaat er vandoor. Ze zoekt een veilig
onderkomen bij Olivier voor wie ze gaandeweg steeds meer genegenheid heeft opgevat.
Samen reizen ze naar Terschelling waar Oliviers tante Odette een vakantiehuisje
bewoont. Telefonisch contact met Sheila stelt haar gerust. Ze heeft haar moeder
niet vermoord. Het geeft ook duidelijkheid. Haar moeder wil niets meer met haar
te maken hebben. En dus verlaat ze definitief het huis.
In een leven zonder Sheila, Danny en Bruce kon ik worden wie ik
wilde. Met of zonder baby. (p. 118)
Tragisch, meeslepend
en hilarisch
Tiffany Dop ontroert en raakt de lezer recht in het hart. Het verhaal is
zo geschreven dat je alle gebeurtenissen meemaakt door de ogen van Tiffany. Dat
maakt dat je je prima kunt inleven in het innerlijk van de hoofdpersoon.
Ondanks alle misère
en tegenslagen slaagt Tiffany erin zichzelf te blijven en zich geleidelijk te
ontworstelen aan haar ellendige thuissituatie. Veldkamp geeft een goed
uitgewerkt psychologisch portret van de hoofdpersoon in een verhaal dat
tragisch, meeslepend en bij vlagen ook weer hilarisch verloopt.
Het is knap dat
Veldkamp in dit op zich heftige relaas nergens onnodig problematiseert. Het
verteltempo blijft aangenaam vlot. Vooral stilistisch toont Veldkamp zijn
vakmanschap. Zijn taalgebruik is krachtig, steeds verzorgd, beeldend en voor
grote groepen leerlingen toegankelijk. Wat te denken van zinnen als:
Het werd licht. Vroege zonnestralen schenen door de gordijnen en
toverden de kamer oranje. De vogels kwetterden nog harder dan net, met z’n
allen door elkaar. Ik wilde een baby. Het was heerlijk om dat te weten. En het
gaf me meteen iets te doen vandaag. (p. 31)
Het boek
speelt zich in z’n geheel af in Groningen, de woonplaats van de schrijver. In
de flat waar Tiffany woont (zie illustratie) heeft hij zelf
jarenlang gewoond.
‘Ik weet hoe de vuilstortkoker ruikt. En wat ik interessant vond: toen
ik het boek bijna afhad kwam in het nieuws dat in Amerika een aantal
(ik geloof 17) meisjes van één school, waaronder meisjes van 14, 15
en 16 expres zwanger was geworden - een van hen kreeg een kind van een
zwerver. Dus het gebeurt!’
 |
Flat Tiffany Dop |
De verschillen
Ik vroeg de schrijver
naar de verschillen die er zijn tussen deze herziene editie en de eerste
uitgave in 2009.
‘Het verhaal is hetzelfde gebleven. Alleen keek
Tiffany in de vorige versie naar porno op dvd's, tegenwoordig vind je dat op
internet. Er werd in de vorige versie gesproken over 'mobiele telefoons',
tegenwoordig noem je zo'n ding gewoon een 'telefoon'. Er werd in het boek ook
een keer gebeld met een munttelefoon, tegenwoordig zijn die uit het straatbeeld
verdwenen. Afijn, dit soort dingen zijn aangepast, in de hoop dat het lijkt
alsof het verhaal in 2022 zou kunnen spelen.
Er was één spannender aanpassing. In de vorige
versie verklaarde een personage, Waailap, meermaals dat hij 'negroïde
tandvlees' had (iets wat een onbekende naast wie ik toevallig een keer aan
tafel was beland mij vertelde en in mijn hoofd was blijven hangen). De vraag
was of het nog wel correct wordt gevonden om dit bijvoeglijke naamwoord te
gebruiken. We hebben besloten het woord weg te halen, ook omdat dit een goed
effect had. In de nieuwe versie zegt Waailap steeds: 'Ik heb tandvlees', waarmee hij, naar mijn smaak, laat doorschemeren in een eigen wereld te
leven, wat precies was zoals ik hem wilde neerzetten.’
Tjibbe
Veldkamp, geboren in Groningen (1962), is een getalenteerd en bovenal veelzijdig
schrijver. Vanaf het begin van de jaren negentig verschijnen van zijn hand in
een gestaag tempo verhalen voor verschillende leeftijdsklassen. En dat zijn
bepaald niet de minste boeken! Zijn werk valt geregeld in de prijzen. Behalve
voor Tiffany Dop waren er ook Zilveren Griffels voor Agent en Boef (2009), Kom uit die kraan! (2016), Handje (2018), Maar eerst ving ik een monster (2022).
Tiffany
Dop
is in deze vernieuwde vorm klaar voor een volgende generatie lezers. Ik zou
zeggen: zeer de moeite waard voor leerlingen in de onderbouw.
 |
Omslag eerste editie 2009 |
Veldkamp,
T. (2021) Tiffany Dop. Rotterdam: Lemniscaat
b.v. ISBN 978 90 477 1367 8 €14,99, 118 blz.