Laten we eens inzoomen
op deze klassieker.
Een onvergetelijke tobber
Het leven van een puber is zwaar. Vraag dat maar aan Adrian
Mole! Hij is een piekeraar en gaat gebukt onder de lasten van het leven. Het
valt ook niet mee. Pukkels, lichaamsdelen die zich maar niet koest willen
houden, scheuren in het huwelijk van zijn ouders (de buurman komt verdacht vaak
langs bij zijn slonzige moeder), zijn werkloze vader en een irritante hond die
door zijn ouders dronken wordt gevoerd. Er is daadwerkelijk veel om je zorgen
over te maken. Bovendien ziet niemand
dat Adrian een intellectueel is en een dichter.
Maar er zijn ook lichtpuntjes. De veertienjarige feministe Pandora bijvoorbeeld op wie Adrian hopeloos verliefd is. En dan zijn daar ook nog een negenentachtig jarige kettingroker en zijn verwende boezemvriend Nigel die zorgen voor de vrolijke noot in Adrians bespiegelingen.
The Secret Diary of Adrian Mole, Aged 13¾ bleek een hit en werd in meer dan dertig talen vertaald. De schrijfster Sue Townsend zou in totaal acht dagboeken schrijven waarvan de meeste in ons land in een vertaling van Huberte Vriesendorp verschenen bij Uitgeverij De Fontein. Het succes leidde tot een verfilming van de verhalen voor televisie, ook in ons land uitgezonden.
Een nieuwe vertaling
Uitgeverij Condor besloot het eerste dagboek opnieuw uit te geven, maar dan wel in een geheel nieuwe vertaling door schrijfster, journaliste en columniste Sylvia Witteman. Dat was nodig. Witteman, die het boek zelf verslond als tiener, zei hierover in een interview in Het Parool:
Er komt in de oude vertaling nogal wat gedateerd taalgebruik uit de jaren tachtig voor, zoals ‘onwijs gaaf’ en ‘een wipje maken’. Tieners zijn erg kritisch, die vinden zo’n boek al gauw oubollig. Het was een leuke uitdaging om dat soort uitdrukkingen op te frissen zonder al te modieuze woorden te gebruiken: ik wilde natuurlijk vermijden dat het boek over tien jaar opnieuw gedateerd zou aandoen. Ook was de oude vertaling hier en daar een beetje gammel. Er staat bijvoorbeeld dat Adrian bij de snackbar een ‘bakje chips’ koopt. Het Engelse woord ‘chips’ betekent ‘friet’ of ‘patat’. Kleinigheden, maar toch wel hinderlijk.
Leg je de nieuwe vertaling naast die van Vriesendorp dan valt pas echt op hoe grondig Witteman te werk ging. Een woord als bijdehand verving ze door slim, het uitscheppen van een waterputje is veranderd in het ontstoppen van de goot, de borsten van Pandora wiebelen niet langer bij het spelen van netbal, maar schudden tijdens het korfbal. En zo zijn er nog veel meer aanpassingen die het verhaal meer in deze tijd plaatsen.
Het resultaat mag er zijn. Het dagboek leest bijzonder
aangenaam mede dankzij de vlotte stijl, de humor en de vaak absurde
gebeurtenissen. En los daarvan is Adrian met al zijn onzekerheden en klunzig gedrag
gewoon een puber met wie de opgroeiende lezer zichzelf makkelijk kan
identificeren.
Een onderhoudend boek (13+) dat een boeiend inkijkje geeft
in het leven van een vertederende jongen die als een soort van antiheld worstelt
met zijn puberteit en identiteit.
Deze zomer verschijnt bij Condor het tweede deel uit de dagboekserie (De groeipijnen van Adrian Mole) ook weer in een vertaling van Witteman.
Het is duidelijk. Het boek kan weer even mee, zal deze en volgende generaties lezers zonder enige twijfel aanspreken. Wat mij betreft een absolute mustread voor op de leeslijsten.
Townsend, S. (2020) Het geheime dagboek van Adrian Mole
13 ¾ jaar. Nederlandse vertaling
door Sylvia Witteman. Amsterdam: Uitgeverij Condor. Isbn
978 94 931 8909 6 € 19,99, 288 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten