Blauwe vinvistemster
Monica (13) vertrekt in
de zomervakantie naar Terschelling. Ze kent het Waddeneiland goed. Haar oma en opa van moederskant zijn er de uitbaters van Theetuin de Houtzagerij
en ze logeert er vaak.
Monica reist voor het
eerst alleen. In Harlingen Haven raakt ze aan de praat met jongeren die zich opmaken
voor een verblijf op de populaire jongerencamping
De Fruitmand. Op de boot bladert Monica in haar moeders fotoalbum. Het is
mama’s laatste boek voordat ze tijdens een skivakantie verongelukte. Op een van
de foto’s ziet Monica zichzelf zitten bij haar moeder op schoot. Samen lezen ze
het boek De blauwe vinvis.
Hier werd ze vijf (…) Monica
kende het helemaal uit haar hoofd. (…) Mama heeft er een gesprekje bij getypt.
Monica: Kun je alle
dieren temmen?
Mama: Ik denk het wel
Monica: Ook vissen?
Mama: Dolfijnen kun je
temmen, verder weet ik het niet
Monica: De blauwe
vinvis is de allergrootste vis van de wereld
Mama: De allergrootste
..
Monica: Dan word ik
later blauwevinvistemster (p. 24)
Chillen op het strand
Aangekomen op Terschelling
ontmoet Monica dezelfde vriendengroep en liegt ze over haar leeftijd. Een van
de jongens nodigt haar uit hen op te zoeken en samen te chillen op het strand.
Het is een aantrekkelijk voorstel omdat ze zo voor even kan ontsnappen aan haar
jongere nichtje Silke en neefje Pim die eveneens in de Theetuin logeren en die voortdurend
al haar aandacht opeisen.
In de dagen die volgen zijn er zorgen om opa die bij
de reddingsactie van een jonge kat ten val komt. Nu oma haar man vergezelt naar
het ziekenhuis op het vasteland hebben Monica, haar neefje en nichtje voor even
het rijk alleen. Monica laat zich door haar nieuwe vrienden verleiden en sluit
zich met Pim en Silke aan bij een kampvuur op het strand waar ze zich tot diep
in de nacht vermaken. Monica voelt zich aangetrokken tot Teun (16), ze vindt
hem meer dan aardig.
Jezelf zijn
Als opa en oma
terugkeren op het eiland worden ze vergezeld door tante Aaf, opa’s oudere zus.
De sfeer is gespannen en oma gedraagt zich nogal kribbig. Opa en zijn zus
leggen het Monica uit. Monica’s moeder was een nogal rebelse tiener. Op de
leeftijd van Monica begon ze te veranderen. Jelena deed alles stiekem,
spijbelde van school en trok op met oudere vrienden. Oma ziet veel van haar
kind terug in Monica, is bang dat haar kleindochter dezelfde kant opgaat.
‘Ik denk,’ zegt tante
Aaf, ‘dat jouw oma nog heel veel verdriet heeft om Jelena. En dat ze de schuld
bij zichzelf zoekt.’ (…)
‘Dat begrijp ik niet,’
zegt Monica.
‘Dat Greet vindt dat
Jelena’s energie de oorzaak is van haar dood,’ zegt tante Aaf. ‘En dat het haar
niet gelukt is om die energie in te dammen. (…) Jelena was roekeloos. Ze wilde
altijd iets van avontuur beleven. Daarom ging ze offpiste skiën.’ (p. 130)
Diezelfde middag fietst
Monica naar het strand. Ze realiseert zich dat ze lijkt op haar moeder, maar ze
bedenkt dat ze toch ook vooral zichzelf is en dat zij het liefst wil blijven op
het eiland waar ze zich verheugt op een ontmoeting met Teun. Het wordt voor deze
zomer hun laatste samenzijn. De volgende morgen is hij voor dag en dauw
vertrokken, maar Teun laat via zijn vriend Sebas een souvenir (een knuffel van
de blauwe vinvis) met een briefje achter dat de deur opent voor een hereniging
volgend jaar.
Elin Meijnen
(Amsterdam, 1971), studeerde muziek en Nederlands. Ze staat
voor de klas en heeft een passie voor jeugdliteratuur. Ze is enorm gedreven en
doet er alles aan haar leerlingen aan het lezen te krijgen. In 2021 debuteerde ze
als schrijfster met De tweede stem waarvoor ze de Jonge Jury Debuutprijs
2022 ontving. Huisje 13, leestip voor de Jonge Jury 2023, verscheen een
jaar later. Daarna volgden nog Vanavond bij de rivier (2024) en De
blauwe vinvistemster (2025). Voor een bespreking van Vanavond bij de rivier klik hier.
De blauwe vinvistemster
is
een echt meidenboek, vooral geschikt voor jongere leerlingen in de onderbouw.
Teder en herkenbaar, grappig en gevat maakt Elin de lezer deelgenoot van de
belevenissen van de hoofdpersoon op de drempel naar de puberteit.
Eigenlijk gebeurt er in
de boeken van Elin Meijnen niet heel erg veel. Dat de schrijfster er evengoed
in slaagt de aandacht van de lezer vast te houden zegt iets over haar
vakmanschap. Het zijn haar scherpe observaties en de directe manier van
vertellen waardoor jongeren beslist worden geraakt. Nergens onnodig
problematiserend gaan haar verhalen over echte mensen. Ik ben fan!
Meijnen, E. (2025). De blauwe
vinvistemster. Amsterdam: Uitgeverij Leopold. Isbn 978 90 258 8868 8 € 16,99,
181 blz.
