Chelsea, (vijftien jaar oud) heeft bepaald geen makkelijk leven. Haar ouders runnen een café, maar de zaken gaan slecht. Na invoering van het rookverbod gaat het bedrijf failliet en de relatie tussen haar ouders verslechtert zienderogen. Ze maken veel ruzie en waar Chelsea’s vader afleiding zoekt in overmatig drankgebruik vindt haar overspelige moeder troost bij de buurman, nota bene de vader van Jennifer, Chelsea’s beste vriendin.
Jewel, de oudere zus van Chelsea, is een losbol. Haar vriend dient in Afghanistan, maar Jewel vermaakt zich prima met Duncan Douma, een loodgieter, die op zijn beurt flirt met Chelsea tot hij haar verkracht.
Tot overmaat van ramp krijgt Chelsea’s vader een ernstig ongeluk. Tijdens één van de vele ruzies valt hij van de trap in het portiek voor het huis. Hij wilde nu juist voorkomen dat Chelsea, die haar enkel verzwikte, viel maar hij verloor daarbij zelf het evenwicht en stortte naar beneden. Met fatale gevolgen! In comateuze toestand wordt hij in het ziekenhuis in leven gehouden.
Chelsea voelt zich schuldig. Het wordt haar allemaal teveel! Alles en iedereen lijkt zich van haar af te keren. Ze loopt weg en zoekt onderdak bij Mickey Dielemans, de jongen die haar op de basisschool altijd prikkeldraad gaf. Haar vroegere vijand is de enige persoon bij wie ze zich geborgen voelt, ook al is Mickey een beetje simpel en ziet ze niets in zijn plannen om van haar een beroemde zangeres te maken.
Wat kan die Derk Visser schrijven, zeg! Met de precisie van een chirurg ontleedt hij zijn verhaalfiguren tot op het bot. Genadeloos legt hij alle rauwe en scherpe kantjes van hun innerlijk bloot en onthult hij de verborgen angsten en onzekerheden van de ik-persoon. Stilistisch klopt het allemaal. Elk woord staat op de juiste plek. De dialogen zijn van grote klasse. Rauw, vaak heftig, maar in ieder geval intens en levensecht. Kippenvel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten