Lydia Rood - Feest!

(Leopold, 2011)

Myrna, haar vriend Michiel en een keur aan klasgenoten komen afwisselend voorbij in een verhaal waarin een party bij Yona thuis een absoluut hoogtepunt had moeten worden. Dat wordt het dus niet. Het broeit in de onderlinge verhoudingen en het feest loopt na het spelen van een spelletje ‘Truth or dare’ gigantisch uit de hand met zelfs een dodelijke afloop tot gevolg voor één van de hoofdpersonen.

Feest! is volgens de uitgever ‘een feest om te lezen’, getuige de prikkelende tekst op de achterzijde van het omslag. Lydia Rood staat in de regel garant voor kwaliteit en een flinke dosis leesplezier. Verwachtingsvol nam ik daarom haar nieuwste boek ter hand. De ontgoocheling enkele uren later was groot. Aan het eind van het verhaal zat ik plotsklaps opgescheept met een lijk en een flinke kater.

Natuurlijk, Lydia Rood is een vakvrouw pur sang en stilistisch valt er op Feest! echt niet veel af te dingen. De talloze dialogen zijn met veel vaart geschreven en qua woordgebruik laat Rood zien dat ze dicht bij de belevingswereld van jongeren staat. Maar dit alles geeft nog geen uitzicht op een ook werkelijk consistent en geslaagd verhaal. Kijken we naar de opbouw en structuur van deze jeugdroman dan slaat Rood mijns inziens de plank volledig mis.

Ze wisselt voortdurend van perspectief en gunt de lezer zo een blik in het hoofd van een tiental acteurs. Dat had op zich goed uit kunnen pakken, ware het niet dat de groep feestgangers té groot is, je als lezer na verloop van tijd de draad kwijtraakt en herhaaldelijk de neiging hebt terug te bladeren in het boek.

Een ander probleem is dat door het eindeloos schakelen tussen de personages niemand echt diepgang krijgt. Zelfs Myrna en Michiel, feitelijk de meest interessante verhaalfiguren, blijven in de beschrijving vlak en komen in de loop van de geschiedenis steeds ongeloofwaardiger over. Nergens wordt het verhaal echt meeslepend en vooral in de tweede helft beginnen de eindeloze mijmeringen van al die personen op zijn zachtst gezegd te vervelen.

De schrijfster heeft vervolgens heel veel tijd en ruimte nodig om te komen tot een climax waarvan de uitwerking ronduit teleurstelt, Rood onwaardig. Alsof ze dit voorzag, kan de lezer kiezen voor een alternatief einde waarin een andere verhaalfiguur het loodje legt. Daartoe moet je op het internet surfen naar de website van de uitgever. Maar dat lukt niet. Het lijkt of het zo heeft moeten zijn. Zelfs het internetadres klopt niet, werd verkeerd overgenomen achterin het boek.

Ik stel voor dat we dit feestje maar heel snel vergeten …!