Onderweg naar het feest in de glasfabriek gaat het gruwelijk mis. Thomas wordt gebeld door Alicia en hij kan de verleiding niet weerstaan zijn mobiel op te nemen. Hij raakt afgeleid, maakt een stuurfout en komt in botsing met een onbekend voorwerp. Of was het misschien toch een dier, of zelfs een mens? Thomas weet het niet, want de beslagen autoruiten belemmeren het zicht. In blinde paniek geeft hij gas en hij rijdt door. Aangekomen op het feest zwijgt hij tegenover zijn vrienden over de aanrijding en hij raakt al snel in de ban van Alicia met wie hij voor het eerst zoent. Maar het onderbuikgevoel blijft knagen en verandert in een steen in zijn maag wanneer hij op de terugweg witte schermen en een ambulance ontwaart in de straat waar hij eerder die avond een aanrijding veroorzaakte.
De volgende morgen stromen de berichtjes van zijn vrienden binnen op Thomas’ telefoon. In de Homeruslaan is een zeventienjarig meisje van school aangereden. Ze is in kritieke toestand overgebracht naar het ziekenhuis en wordt daar om verdere hersenschade te voorkomen in coma gehouden. De dader is doorgereden en de politie roept getuigen op zich te melden. Het slachtoffer blijkt een bekende, Dana van Remonde, een kennis ook van Alicia en de zus van Romijn met wie Thomas ooit bij Albert Heijn werkte.
Thomas besluit tegen beter weten in te zwijgen en hij sust zijn geweten met de gedachte dat het heel goed mogelijk is dat een ander schuldig is. Langzaam maar zeker raakt hij verstrikt in een web van leugens en het is verbazingwekkend hoe het draaien en liegen over onder meer de schade aan de BMW hem steeds makkelijker afgaat.
Als de aan lager wal geraakte vader van Thomas’ beste vriend Kasper een bekentenis aflegt, omdat hij dronken achter het stuur diezelfde avond door de Homerusstraat reed, lijkt de zaak voor Thomas ten goede te keren. Maar niets is minder waar. De nachtmerrie gaat door.
Het was even stil rond Ellen van den Bogaart (1959) die in 2003 debuteerde met De gele scooter waarvoor ze destijds de Debutantenprijs in ontvangst mocht nemen van de Jonge Jury. Ze ontwikkelde zich daarna al ras tot een productief auteur. Vrijwel jaarlijks verscheen er van haar een nieuw verhaal waarbij ze net als in haar debuut (seksueel misbruik) de wat zwaardere thema’s bepaald niet schuwde. Zo gaat Krassen (2004) over het verdriet en de rouw na een zelfdoding, Prooi (2006) speelt zich af in de wereld van de betaalde seks, No deal (2012) vertelt het verhaal van een jongen die zich laat verleiden tot het smokkelen van drugs en Lijfstraf (2015) is een aangrijpende en spannende geschiedenis over homoseksualiteit.
En nu, na een pauze van drie jaar, verscheen Twee seconden, weer een typisch Van den Bogaart-boek. Het bevat alle ingrediënten die kenmerkend zijn voor het oeuvre van de schrijfster. Naast een serieus onderwerp – hoe het gebruik van een mobieltje in de auto de levens verwoest van meerdere verhaalfiguren – een geschiedenis met veel vaart, goed uitgewerkte karakters en boven alles heel toegankelijk geschreven.
De wijze waarop Thomas zichzelf en zijn omgeving voor de gek houdt, wordt door Van den Bogaart knap en geloofwaardig verwoord. Bijzonder is ook de rol van de moeder die na het overlijden van haar man niet echt in staat blijkt tot Thomas door te dringen. Zij lijkt in doen en laten naïef, maar in het slot wordt pijnlijk duidelijk dat dit slechts schijn was. Geen verhaal met een happy end, maar wel een boek dat jongeren aan het denken zet over de gevaren van de mobiele telefoon in het verkeer.
Een fascinerende en boeiende geschiedenis die noopt tot bezinning. Ik zou zeggen: heel geschikt voor lezers in het vmbo van veertien jaar en ouder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten