Rider, bijna dertien jaar oud, heeft in haar nog jonge leven al veel ellende moeten doorstaan. Haar moeder ging zich te buiten aan het gebruik van drugs totdat ze levenloos in een openbaar toilet werd aangetroffen. Haar vader is onbekend en daarom heeft haar weinig empathische grootmoeder haar opgevoed. Maar nu is oma ook dood en dus heeft Jeugdzorg bepaald dat Rider verhuist naar een oudoom in Chicago, het enige nog in leven zijnde familielid. Het is een bejaarde man die ze nooit eerder heeft ontmoet. ‘Hij moet nog vijf jaar leven, anders beland ik in de pleegzorg.’ Deze grote onbekende woont in Chicago en om daar te komen wordt Rider in Californië op de trein gezet voor een dagenlange reis. Tijdens de reis wordt ze begeleid door een medewerkster van de spoorwegmaatschappij, Dorothea.
Rider heeft weinig bagage meegenomen: enkel een rugzak, wat geld voor eten voor onderweg – dat ze op de eerste dag al uitgeeft – en een doos met iets belangrijks erin. Hoe moet ze al die dagen doorkomen? En waar haalt ze iets te eten vandaan?
Gedurende de reis komt Rider erachter dat de trein een wereld op zich is, met bijzondere bewoners die ze gaandeweg beter leert kennen en met wie ze onderweg haar dertiende verjaardag viert.
‘De mensen aan tafel voelen als familie. Als ik mijn familie zelf kon kiezen zou hij precies zo zijn. Dit is het gevoel dat een familie elkaar zou moeten geven op verjaardagen. Geen ambulances, geen drama’s, geen teleurstellingen.
Pas na drie stukken taart en twee koppen koffie lukt het me de woorden dank je wel uit te brengen.
Ik ben nu een tiener. Maar dat is niet precies wat het is, maar ik denk dat het iets te maken heeft met deze trein.’
De oude Carlos, Neal van de snackbar, Bonzo, de padvinder die van gedichten houdt, en Dorothea, het zijn mensen om nooit te vergeten. Maar een treinreis is ook tijdelijk, dus Rider moet onvermijdelijk loslaten, zal van iedereen weer afscheid moeten nemen. De indruk die haar nieuwe vrienden achterlaten is echter onuitwisbaar.
Vlak voordat de trein op de plaats van bestemming aankomt, wordt duidelijk wat de inhoud van de doos is die Rider koestert. Het is de as van haar moeder die ze verstrooit in het bijzijn van Dorothea en Neal in een bos in de nabijheid van het spoor. Hiermee begraaft ze haar woelige verleden en richt ze zich op een vooralsnog ongewisse toekomst.
Bestemming onbekend is een geweldige jeugdroman die uitblinkt door de constructie, stijl en de prachtige personages, mensen die als vanzelf loskomen van het papier en echt voor je gaan leven, mensen om van te houden. Een voortreffelijke, onvergetelijke geschiedenis over afscheid nemen en een mogelijk nieuw begin, een verhaal dat zelfs de meest nuchtere lezer beslist niet onberoerd laat.
Alles klopt in dit meeslepend verhaal dat, om aan te sluiten bij de plaats van handeling, ook nog eens leest als een trein. Complimenten verder voor de prachtige vormgeving door de Japanse illustrator Ryo Takemasa.
Wat mij betreft nu al een van de mooiste boeken van 2018.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten